اسکی انواع مختلفی دارد که محبوبترین نوع آن، اسکی روی برف است. رشته های اسکی روی برف به حرکت با سرعت روی برف به کمک چوب اسکی یا تخته اسکی گفته می شود. این نوع اسکی چندین قرن پیش در اسکاندیناویا شکل گرفت؛ و در قرن نوزدهم به یک ورزش تفریحی و رقابتی تبدیل شد.
بسیاری از افراد معتقدند که اسکی روی برف ورزش بسیار سختی برای یادگیری است. اما به طور کلی ورزش اسکی یک ورزش ذهنی و جسمی است. پس اگر شما آمادگی جسمانی و ذهنی خوبی داشته باشید، سرعت یادگیری شما بالا می رود.
آمادگی جسمانی مورد نظر در اسکی مربوط به عضلات پا می شود. کسانی که عضلات پای قوی ای دارند؛ به طور مثال دوچرخه سواران یا دونده ها در یادگیری اسکی سریع تر هستند. اما کسانی که عضلات ضعیفی دارند بعد از روز اول یادگیری دچار درد شدید در عضلات خود می شوند.
لازم به ذکر است که ورزش اسکی وابسته به شرایط آب و هوایی است. به طور مثال بهترین حالت برای اسکی روی برف زمانی است که برف تازه است. و اسکی بازان میتوانند از شیب برف بیشترین استفاده را بکنند.
رشته های اسکی روی برف
به طور کلی دو رشته ی اصلی وجود دارد. بقیه رشته ها زیر مجموعه ی این دو رشته محسوب می شوند.
1.اسکی نوردیک
در این نوع اسکی اتصال تخته اسکی به چکمه های اسکی فقط در قسمت جلویی و انگشتان اسکی سوار است و قسمت پاشنه ی پا آزاد و قابل حرکت است. این نوع اسکی بیشتر در سطح رقابتی انجام می شود. 3 زیر شاخه اصلی این روش: کراس کانتری، اسکی پرشی و نوردیک ترکیبی است.
2.اسکی آلپاین
در این نوع اسکی، هم پنچه و هم پاشنه ی پا به تخته اسکی متصل است. اسکی آلپاین در سراشیبی ها و شیب های شدید انجام می شود و در دو دسته ی تفریحی و رقابتی قرار می گیرد. برخی از رشته های اصلی رقابتی آن عبارتند از: اسکی آلپاین ترکیبی، اسلالوم، اسلالوم بزرگ ، سوپر جی و پارا آلپاین.
هر دو نوع این اسکی ها جزوء عمده ی بازی های المپیک زمستانی هستند. همچنین جام های جهانی جداگانه ای برای برخی از رشته های اصلی اسکی برگزار می شود.
کراس کانتری
این نوع اسکی روی زمین های آزاد داری تپه های شیب دار انجام می شود. چوب های اسکی در این نوع بلند تر، باریک تر و سبک تر هستند. باتوم های اسکی نیز در این نوع بلندتر هستند و به کمک پاشنه آزاد اسکی سوار می آیند.
در این روش 2 تکنیک حرکتی وجود دارد. در اولی اسکی سوار در حالتی که اسکی ها موازی باشد، با لگد زدن به پشت حرکت خود را آغاز می کند. در تکنیک دومی اسکی سوار لبه های داخلی اسکی خود را به طور هم زمان با زاویه ی 45 درجه به سمت عقب و بیرون هل می دهد و در نتیجه سرعت بیشتری نسبت به تکنیک اول دارد.
مسابقات کراس کانتری معمولا در زمین های دایره ای برگذار می شود. در این نوع از رشته های اسکی روی برف طول استاندارد مسابقات بین المللی 10، 15، 30 و 50 کیلومتر برای مردان و 5، 10، 15 و 30 کیلومتر برای زنان است. گاهی مواقع در مسابقات سنتی ممکن است طول زمین بیشتر هم باشد.
بعضی وقت ها برگذارکنندگان مسابقات نوع تکنیکی که ورزشکاران باید استفاده کنند را انتخاب می کنند. مسابقات کراس کانتری براساس زمان است و شرکت کننده ای که در زمان کمتری زمین را دور بزند برنده محسوب می شود.
نوع دیگری از مسابقات کراس کانتری، مسابقات تعقیب و گریز است. که این نوع مسابقات در طی 2 روز برگزار می شود. در روز اول اسکی بازان باهم رقابت کرده و در روز دوم براساس رکورد روز قبل به صورت پلکانی مسابقه را شروع می کنند. نفر اولی که از خط پایان عبور کند، برنده است.
این رشته نسبت به رشته های دیگر شامل خطرات کمتری است، اما نیاز به استقامت زیادی دارد. مخصوصا در مسافت های طولانی تر.
اسکی پرشی
مسابقات اسکی پرشی به این صورت است که شرکت کنندگان از بالای یک سطح شیبدار پرشی انجام می دهند و سعی می کنند مقدار زیادی از مسیر را طی کنند. شرکت کننده ای که بیشترین مسافت را در سطح افقی در هوا طی کند برنده می شود.
اسکی پرشی معمولا با پریدن یا دویدن اغلب روی داربست یا برج شروع می شود. تا اوایل دهه 1990، موقعیت ترجیحی اکثر شرکت کنندگان در مسابقه این بود که از مچ پاها خیلی به جلو خم شوند و زانوهایشان صاف باشد و تخته اسکی ها موازی باشند و کمی به سمت بالا متمایل شوند.
در اواسط دهه 1980، ژان بوکلوف، جامپر سوئدی، تکنیک جدیدی را به نمایش گذاشت افزایش بیشتر طول پرش می شد. به نام سبک وی این موقعیت با اشاره به نوک چوپ ها به سمت بیرون در جهت مخالف شکل وی ایجاد می کند که امروزه همه از این سبک در مسابقات جهانی و المپیک استفاده می کنند.
نوردیک ترکیبی
این رشته ترکیب رشته های اسکی روی برف کراس کانتری و اسکی پرشی است. همچنین در زمین بازی مشابه آنها برگزار می شود. ولی این سبک از مسابقات فقط برای مردان تعریف شده است و در المپیک این رشته برای زنان وجود ندارد. ولی این ورزش درحال رشد است و احتمال اضافه شدن این رشته برای زنان زیاد است.
در این روش یکبار مسابقات تعقیب و گریز انجام می شود و یکبار اسکی پرشی به این صورت که ابتدا مسابقات تعقیب و گریز انجام می شود و سپس برندگان به مسابقات اسکی پرشی می روند و مسابقه ی دیگری در آنجا شکل می گیرد.
اسکی اسلالوم
این رشته یکی از سبک های آلپاین است که شامل اسکی در سراشیبی از میان مانع هایی می شود. این نوع اسکی مانع ها بسیار بهم نزدیک هستند بنابراین پیچ های تندی دارد.
اسلالوم غول پیکر
این رشته همانند اسلالوم شرکت کنندگان باید از میان مانع هایی در سراشیبی عبور کنند، با این تفاوت که فاصله مانع ها نسبت به اسلالوم کمتر است و پیچ ها متوسط هستند.
سوپر جی(اسلالوم سوپر غول پیکر)
مانند اسلالوم غول پیکر است و تنها تفاوت آن این است که فاصله ی مانع ها از هم بیشتر است.
پارا آلپاین
پارالمپیک آلپاین یا پارا آلپاین اسکی مناسب برای افراد دارای معلولیت است. در این رشته ورزشکاران با استفاده از تجهیزات اصلاح شده ای که به هر مسابقه دهنده اجازه می دهد در رشته های مختلف در مسابقات اسکی آلپاین رقابت کند با یکدیگر مسابقه می دهند.
در آخر
اسکی روی برف از جمله ورزش های پرطرفدار است. که هم به صورت تفریحی و هم رقابتی انجام می شود.
این ورزش جایگاه مهمی در المپیک ورزش های زمستانی دارد. رشته های اسکی روی برف تنوع زیادی دارد ولی به دو دسته ی کلی تقسیم می شود: اسکی نوردیک و آلپاین که هر کدام از این دسته ها شامل چندین زیر مجموعه می شود. در اینجا نگاه کوتاهی به بعضی از آنها داشتیم.
در نگاه اول شاید این ورزش جزوء ورزش های سخت به نظر برسد. اما با داشتن استقامت خوب و تمرکز بالا می توان آن را به خوبی یاد گرفت. غیر از استقامت نکته ی بسیار مهم در اسکی روی برف شرایط آب و هوایی است. ورزشکاران معمولا آب و هوایی که برف تازه باشد را ترجیح می دهند.
تمامی رشته های اسکی روی برف دارای مسابقات المپیک برای زنان و مردان هستند به جز رشته ی نوردیک ترکیبی. اما با توجه به شرایط موجود و پیشرفت روز به روز این ورزش احتمال اضافه شدن زنان در این رشته برای المپیک بسیار زیاد است؛ مانند رشته ی اسکی پرشی که زنان در چند سال اخیر به آن اضافه شده اند.
بدون دیدگاه