تمرین با وزنه برای ریه های شما

تصور می شود که IMT ماهیچه های تنفسی را می سازد و تقویت می کند. یک مطالعه  این سوال را مطرح می کند که آیا به تنهایی بهتر عمل می کند یا زمانی که با سایر انواع تمرین ترکیب می شود.

تمرین عضلات دمی یا IMT روشی برای تمرین عضلات کنترل کننده ریه است. هرکسی که تمرینات Wind sprints   را انجام داده باشد، “که به دلیل تأثیر آنها بر ریه ها نامگذاری شده است” ، اهمیت این عضلات را درک می کند. IMT به تنهایی می تواند این عضلات را توسعه دهد، درست مانند تمرینات مقاومتی که عضلات دیگر شما را توسعه می دهد. اما ما نمی دانیم که آیا IMT زمانی که در حین تمرین انجام می شود مفیدتر است یا نه،  دقیقا منظور زمانی است که میزان تنفس از قبل بالاست.

مطالعه ای که در این تحقیقات قدرت و حالت سازی انجام شد، IMT را در طول تمرین و IMT انجام شده به تنهایی را مقایسه کرده است.

Wind sprints

دوی  Wind sprints نوعی ورزش هوازی است که برای افزایش قدرت و سلامت قلب و عروق طراحی شده است. آنها در حین دویدن با سرعت متوسط تا آسان انجام می شوند، سپس به مدت چند ثانیه با سرعت دویدند و در نهایت به سرعت دویدن متوسط برمی گردند.

ماهیچه های تنفسی از این نظر منحصر به فرداند که به سیستم اسکلتی متصل هستند و در عین حال بیشتر شبیه عضلات قلبی یا صاف هستند که دائماً فعال هستند. این باعث می شود که آنها از همه عضلات بزرگ اسکلتی فعال تر باشند. به نظر می رسد کارایی این عضلات بدون شک و تردید مشخص باشد، زیرا تنفس و نفس کشیدن عامل محدود کننده ای در ورزش نیست. به عبارت دیگر، وقتی با حداکثر توان خود در حال تمرین هستید، این ریه‌های شما نیستند که شما را تسلیم می‌کنند، حتی اگر گاهی اوقات چنین احساسی داشته باشید.

با این وجود، علیرغم این واقعیت که تنفس یک عامل محدود کننده در ورزش با شدت بالا در نظر گرفته نمی شود، به نظر می رسد توسعه این عضلات از طریق IMT به خودی خود باعث بهبود عملکرد می شود. این ممکن است به این معنی باشد که این عضلات فراتر از اکسیژن رسانی به خون اهمیت ورزشی دارند.

IMT به خودی خود ساده است. این اساساً تمرین با وزنه برای ریه های شماست. هنگامی که در برابر مقاومت تنفس می کنید، مانند دستگاهی که نیاز به استنشاق اجباری دارد، ماهیچه هایی که تنفس را کنترل می کنند تمرین می کنند و در نتیجه قوی تر می شوند. از آنجایی که عضلات تنفسی در هنگام ورزش سخت‌تر کار می‌کنند، این امکان وجود دارد که IMT در حین ورزش بهتر از زمانی که به تنهایی انجام می‌شود کار کند. از آنجایی که در حین ورزش نیاز بیشتری به اکسیژن وجود دارد، تمرین IMT در حین ورزش ممکن است مزایای ورزشی آن را افزایش دهد.

محققان در جدیدترین مطالعه از EMG برای مشاهده اثرات دو عضله درگیر در تنفس استفاده کردند. عضله اولیه دیافراگم بود، یک عضله بزرگ و نازک در داخل تنه که مستقیماً ریه ها را باد کرده و تخلیه می کند. عضله دیگری که آنها مشاهده کردند، عضله استرنوکلیدوماستوئید SCM  بود، عضله ای که احتمالاً با دیدن آن بیشتر از اسمش آشنا هستید. SCM زمانی که از جلوی شخص به آن نگاه می شود واضح ترین ماهیچه گردن است و از بالای جناغ تا پشت گوش به شکل V شکل می گیرد. این ماهیچه ها در طول تنفس به دیافراگم کمک می کنند.

در این مطالعه از دوچرخه سواران استفاده شد زیرا آنها قادر به استفاده از حالت های متعدد هستند که بر تنفس نیز تأثیر می گذارد. محققان دریافتند که IMT سطح متوسط در طول آموزش کار می کند. IMT به تنهایی در فعال کردن دیافراگم و SCM موثرتر است.

این مطالعه به ما نشان می دهد که IMT در حین دوچرخه سواری واقعاً در تحریک عضلات تنفسی بهتر از IMT به تنهایی عمل می کند. اگرچه این مطالعه بر روی دوچرخه سواران انجام شده است، اما برای هر ورزشکار استقامتی مناسب است. تنها استثنا ممکن است شناگرانی باشند که از مزایای عاملی مشابه به نام فشار آب با IMT استفاده می کنند. چیزی که این مطالعه به ما نشان نمی دهد این است که آیا این کار اضافه شده مزیت دیگری برای ورزکار دارد یا خیر. برای پاسخ به این سوال باید منتظر تحقیقات بیشتری باشیم.