همراه با تمرین عضلات دمی، یکی از عناصر تمرین عضلات تنفسی RMT است. تمرین عضلات تنفسی درمانی است که از هر دو این درمان ها برای کمک به بهبود عملکرد عضلات تنفسی خود استفاده می شود. این تمرینات ممکن است برای بهبود سلامت شما، تسکین علائم یک وضعیت پزشکی، بهبود آمادگی جسمانی و تنفسی عمومی و افزایش عملکرد ورزشی باشد.
در طول بازدم طبیعی، با شل شدن عضلات دمی، ریه های شما شروع به تخلیه می کنند. با این حال، در طول دورههای تنفس فعال، مانند ورزش شدید یا سرفه، عضلات بازدمی شما ممکن است منقبض شوند تا هوا را از ریههایتان خارج کنند.
تمرین تقویت عضلات بازدمی
EMST یا EMT تمرین ماهیچه های بازدمی، قدرت ماهیچه های تنفسی و استقامت عضلات بازدمی شما را بهبود می بخشد. اینها بین دنده های داخلی شما، راست شکمی (عضله اصلی بازدم)، عضله های مایل خارجی و داخلی و عرضی شکم هستند.
EMT برای چه کسی است؟
هر کسی که از تنفس اجباری استفاده می کند یا نیاز به تخلیه هوا از ریه های خود را بیش از حد معمول تجربه می کند، از این نوع آموزش تنفس سود می برد.
به عنوان مثال، تحقیقات نشان می دهد که استفاده مفیدی از موارد زیر وجود دارد:
تمرین قدرتی عضلات بازدمی برای دیسفاژی یا مشکل در بلع
تمرین قدرتی عضلات بازدمی برای آسیب گردن یا ستون فقرات
EMST برای سرفه، مانند برونشیت مزمن
تمرین عضلات بازدمی – چرا این کار را انجام دهید؟
در طول دم، شما به طور فعال از عضلات دمی خود برای تنفس استفاده می کنید، در درجه اول از دیافراگم و بین دنده های خارجی خود. با این حال انقباض به طور کلی منفعل است. این فرآیندی است که با شل شدن عضلات دمی خود به طور طبیعی بازدم را انجام می دهید. در نتیجه، هوا به طور غیر فعال از ریه های شما خارج می شود.
به طور معمول، در هنگام تنفس در حالت استراحت، از هیچ ماهیچه بازدمی استفاده نخواهید کرد. با این حال، در طول “ورزش” سنگین، عضلات بازدمی شما نقش فعالی در تنفس خواهند داشت. در طول بازدم اجباری، زمانی که نیاز به تخلیه هوای بیشتری از ریهها نسبت به حالت عادی وجود دارد، ماهیچههای جانبی شکم (رکتوس ابدومینیس، عرضی شکم، مایل) و بین دندههای داخلی منقبض میشوند و دیافراگم را به سمت بالا میبرند و هوای بیشتری را بیرون میبرند.
علاوه بر این، اگر مجاری تنفسی شما با مخاط تنگ یا مسدود شده باشد، مانند برونشیت مزمن، بازدم به یک فرآیند فعال تبدیل می شود.
تمرین عضلات بازدمی به اندازه تمرین عضلات دمی مورد مطالعه قرار نگرفته است. با این حال، عضلات تنفسی احتمالاً به اصل اضافه بار تمرین مقاومتی پاسخ می دهند، مانند عضلات دمی و ماهیچه های اسکلتی.
تمرین همزمان عضلات دمی و بازدمی
دو مطالعه بر روی افراد سالم که تمرینات عضلانی دمی IMT و تمرین عضلات بازدمی EMT را در یک چرخه تنفسی انجام دادند، نشان داد که این تمرین همزمان در واقع پاسخ های تمرینی را کاهش می دهد.
یک مطالعه نشان می دهد که هیچ تغییر قابل توجهی در حداکثر فشار دمی MIP یا حداکثر فشار بازدمی MEP وجود ندارد.
مطالعه دوم تنها تغییرات اندکی را در MIP و MEP گزارش میکند. علاوه بر این، شرکت کنندگان بارگذاری همزمان چرخه های IMT و EMT را ناراحت کننده توصیف می کنند. آنها همچنین گزارش می دهند که هنگام بارگذاری هر دو مرحله تنفس، تمرین با حداکثر تلاش بسیار دشوار است.
به طور کلی، مطالعات نشان می دهد که هنگام استفاده همزمان IMT و EMT باید مراقب بود. این به این دلیل است که بارگذاری همزمان هر دو مرحله چرخه تنفسی (تمرین همزمان عضلات دمی و بازدمی) باعث ایجاد بهبودهای کمتر از حد مطلوب در قدرت عضلات تنفسی می شود.
بنابراین، استدلال قوی برای انجام تمرین عضلات بازدمی و دمی مستقل از یکدیگر وجود دارد.
بدون دیدگاه