فرهنگ لغت در دستگاه های EMS

1– مفاهیم کلی

تحریک الکتریکی عضلانی :

 تحریک عضلانی الکتریکی (EMS) یا تحریک عصبی عضلانی الکتریکی (NEMS) سیستمی است که برای تمرین ماهیچه ها از طریق تکانه های الکتریکی استفاده می شود. تکانه ها در یک دستگاه (الکترو محرک) تولید می شوند و به پوست نزدیک ماهیچه ها منتقل می شوند تا تحریک شوند. این پالس های الکتریکی به دلیل شباهت آنها به تکانه های الکتریکی ایجاد شده توسط سیستم عصبی مرکزی ، عضلات را فعال می کند. EMS / NEMS نوعی الکتروتراپی یا تمرین عضلات است. می توان آن را در مورد افراد سالم و ناسالم، با مطالعه صحیح هر مورد و همیشه زیر نظر متخصصان مناسب، اعمال کرد.

الکتروتراپی:

الکتروتراپی عبارت است از کاربرد انرژی از طیف الکترومغناطیسی به بدن انسان ، برای ایجاد پاسخهای بیولوژیکی مطلوب و درمانی روی بافتها (رودریگز مارتین ، 2011)

الکتروتراپی یک تکنیک یا مجموعه ای از تکنیک ها است که در طب فیزیکی و توانبخشی و آموزش گنجانده شده است.

تاریخچه الکتروتراپی به کاربرد تخلیه ماهی اژدر در دوران یونان و روم برمی گردد. در حال حاضر ، دستگاه های متعددی برای استفاده از الکتروتراپی بدون خطر عوارض جانبی مانند TENS یا محرک های فرکانس بالا یا پایین تولید شده است.

اساس عملکرد و کاربرد فناوری مشابه EMS موضعی است. با این وجود چندین تفاوت دارد به عنوان مثال به شما  این اجازه را می دهد تا گروه های عضلانی اصلی را به طور همزمان تحریک کنید، با شدت های خاص قابل تنظیم در هر یک از آنها و به این ترتیب  شما می توانید  14 تا 18 نقطه از بدن یا 8تا12 گروه عضلانی مختلف را تا 2800 سانتی متر مربع مساحت الکترود به طور همزمان تحریک کنید (کملر و همکاران ، 2016).

الکترود محرک:

الکترود یک هادی الکتریکی است که برای تماس با قسمت غیر فلزی مدار الکتریکی استفاده می شود. در مورد الکترود تحریک کننده، الکترود با کابل رسانای الکتریکی که از دستگاه می آید با گروه عضلانی ارتباط می گیرد تا تحریک را بتواند انجام دهد. در الکترود تحریک کننده موضعی ، الکترود خود چسبناک است و تماس مستقیم با پوست دارد ولی  در مورد الکترودهای  تحریک کننده کل بدن ،الکترود بزرگ است و معمولاً در تماس مستقیم با پوست نیستند بلکه یک لباس نخی مرطوب بین الکترود و پوست پوشیده می شود.

مدار الکتریکی:

 یک شبکه الکترونیکی بسته است. به عبارت دیگرعبور جریان الکتریکی با مبدا و هدف مشخص و با ظرفیت تولید جریان الکترون. در مورد تحریک الکتریکی ، مدار از دستگاه منشأ می گیرد که جریان الکتریکی را از طریق سیمها ساطع می کند و به الکترود مثبت می رساند و جریان الکتریکی گفته شده را به گروه عضلانی هدف منتقل می کند تا تحریک شوند. هنگامی که ماهیچه تحریک می شود ، جریان الکترون ها از طریق الکترود منفی ادامه می یابد و در امتداد سیم های مربوطه به دستگاه بر میگردند و در نتیجه مدار الکتریکی بسته می شود.

ضربه الکتریکی:

ضربه الکتریکی یک موج الکتریکی یا جریان الکترون با ویژگی های خاص است. این جریان الکترونها بسته به خواص موادی که در آن حرکت می کند (رسانایی مواد)  منتقل می شود.

پالس الکتریکی:

یک پالس الکتریکی هر یک از تغییرات جریان الکترومغناطیسی است که یک ضربه الکتریکی را تشکیل می دهد. تعداد پالس های الکتریکی تشکیل دهنده یک پالس الکتریکی با مقدار فرکانس تعیین می شود. در تلاش برای توصیف نمودار نمایشی یک ضربه الکتریکی ، می توان گفت که هر یک از نوسانات شدت جریان یک پالس الکتریکی است. هر یک از این پالس ها دارای مدت زمان مشخصی هستند که بر حسب میکرو ثانیه بیان می شوند.

پتانسیل عمل:

پتانسیل عمل را میتوان  به نوعی ضربه الکتریکی تلقی کرد که به طور معمول روی سلول های عصبی تأثیر می گذارد و واکنش (فیزیکی یا شیمیایی) ایجاد می کند. این همان موج الکتریکی است که در طول غشای سلولی حرکت نموده و با فعال کردن مکانیسم های فیزیولوژیکی خاص ، توزیع بار الکتریکی خود را تغییر می دهد.

نقطه حرکت:

 نقطه حرکتی ناحیه ای از ماهیچه است که در آن انقباضات عضلانی با کمترین شدت ممکن مشاهده می شود، یا همان ناحیه عضلانی که الکترودها در آن بیشترین تاثیر را دارند.

کانال:

هر یک از مسیرهای انتقال جریان الکتریکی از یک فرستنده محرک الکتریکی به الکترود را یک کانال می نامند. در برنامه های دستگاه های EMS، هر کانال با یک مشخصه ای برروی صفحه نمایش کنترل کننده آن برای مدیریت شدت جریان نشان داده می شود. هر کانال یک گروه عضلانی را در بر می گیرد .

2- پارامترهای اموج الکتریکی

در مرحله بعد ، پارامترهای تشکیل دهنده موج الکتریکی تعریف و توضیح داده می شود:

شکل 1. برگرفته از مقاله پارامترهای آموزش با تحریک الکتریکی و اثرات مزمن بر عملکرد عضلانی (I) بایگانی های پزشکی ورزشی. REBIRTH جلد XXIII شماره 116 2006 صفحات. 455-462

شدت:

 مقدار جریان الکتریکی منتشر شده (mA) توسط دستگاه (جریان الکترون در واحد زمان). اگر جریان رسم شود ، شدت با ارتفاع موج مشخص می شود (شکل 1).

برخی از دستگاه ها این شدت را بر حسب میلی ولت (mV) مشخص می کنند، اگرچه عادی تر این است که با  میلی آمپر (mA) نشان داده شود. هنگام افزایش شدت جریان، از 4 آستانه  می توان صحبت کرد: احساس موج ، ایجاد حرکت ، درد آور و حداکثر درد. (هررو و گارسیا لوپز ، 2006).

 دو راه برای تنظیم شدت امواج برروی دستگاه وجود دارد . از طریق فرمان “Master” که کلیه گروه های عضلانی را با هم در بر میگیرد و یا از طریق هر کانال (گروه عضلانی) بصورت جداگانه. شدت به صورت ذهنی و فردی تنظیم می شود. هر فرد بر اساس توده عضلانی و چربی ، وضعیت جسمانی ، آستانه درد وعوامل دیگر تحمل متفاوتی خواهد داشت، مهم است که در اولین جلسات بر روی آستانه ایجاد حرکت کار کنیم ، بدون اینکه از آستانه درد تجاوز کنیم.

محدوده احساس امواج:

حداقل میزان شدت الکتریکی که پاسخ حساسی را درفرد ایجاد می کند. این احساس معمولاً با سوزن سوزن شدن توصیف می شود.

آستانه ایجاد حرکت:

 حداقل میزان شدت الکتریکی که پاسخ حرکتی قابل مشاهده ای در عضله ایجاد می کند (انقباض ماهیچه).

محدوده درد:

حداقل میزان شدت الکتریکی که باعث ایجاد واکنش دردناک درفرد می شود. ما در مورد یک درد قابل تحمل صحبت می کنیم که بسته به نوع انقباض ماهیچه ، اندازه گروه عضلانی ، نوع رشته های ماهیچه ای و غیره متفاوت است.

محدوده حداکثر درد قابل تحمل:

حداقل آستانه انرژی که باعث ایجاد احساس درد می شود که در حد توانایی فرد تمرین کرده و آموزش دیده است. این میزان شدت الکتریکی ناخوشایند است و همه افراد توانایی تمرین با آن را ندارند. با افراد بی تجربه ، ما نباید تحت هیچ شرایطی با این شدت تمرین کنیم مگر حداقل 4-6 هفته از تمرین سپری شده باشد و سطح تحمل فرد بالا تر برود.

زمان کار:

زمانی است که در طی آن یک ضربه الکتریکی برای انقباض عضلانی ایجاد و اعمال می شود. پارامترهای موج در آن دوره زمانی ثابت هستند مگر اینکه در این دوره شدت را تغییر دهیم.

زمان استراحت :

زمانی است که بین هر دو انقباض متوالی (ناشی از تحریک الکتریکی) می گذرد و بر حسب ثانیه (ثانیه) بیان می شود. همچنین می توان آن را به عنوان زمان سپری شده بین دو ضربه الکتریکی در طول یک برنامه تحریک الکتریکی تعریف کرد.

شیب (RAMP) ورودی شدت :

زمان است که از شروع پالس الکتریکی تا رسیدن به مقدار شدت انتخاب شده سپری می شودو بر حسب میلی ثانیه بیان می شود.

شیب (RAMP)  خروجی شدت :

 زمان سپری شده در انتهای پالس الکتریکی است که از مقدار شدت انتخاب شده تا 0 برسد و بر حسب میلی ثانیه بیان می شود.

فرکانس:

 یک پارامتر الکتریکی است که تعداد امواج تشکیل دهنده محرک الکتریکی در ثانیه را مشخص می کند. جداولی وجود دارد که ما را در مورد نحوه استفاده از فرکانس بسته به هدفی که با فرد تمرین کننده دنبال می کنیم راهنمایی می کند.

یک طبقه بندی ساده عبارت است از:

• کم (درد ، مقاومت ، عضلات اسکلتی)
• متوسط (هیپرتروفی)
• زیاد (حداکثر توان و قدرت)

 

عرض پالس:

 مدت زمان هر پالس است و معمولاً بر حسب میکروثانیه (µs) بیان می شود. پیشنهاد شده است که پهنای مطلوب پالس برای تحریک از طریق پوست بین 500 تا 1000 میکرومتر باشد. بیشترین انقباضات با پالس 300-400 میکرومتر حاصل می شود.

با این حال، این مقادیر به عضلات تحت تمرین بستگی دارد. (هررو و گارسیا لوپز ، 2006)

مدت زمان ضربه بر دپلاریزاسیون عصب تأثیر می گذارد. ضربه بیشتر باعث می شود تا به آستانه تحریک پذیری تعداد بیشتری از واحدهای حرکتی برسیم. (هررو و گارسیا لوپز ، 2006)

تکانه هایی که بیشتر از کروناکسی عضلانی دوام می آورند انقباضات قوی تری ایجاد می کنند و همزمان به شدت الکتریکی کمتری نیاز دارند. با این حال ، به نظر می رسد که امواج با عرض پالس های کوچکتر بهتر تحمل می شوند و علاوه بر آن  تحریک پوست و آسیب بافت را به حداقل می رسانند.

این مهم است که بدانیم ، اگرچه ما می خواهیم راحتی فرد را هنگام تمرین افزایش دهیم ، اما عرض پالس زیر 100 ما سازگاری قابل توجهی در سطوح نیرو یا سایر پارامترها ایجاد نمی کند. (هررو و گارسیا لوپز ، 2006)

” کروناکسی حداقل زمان مورد نیاز برای یک جریان الکتریکی دو برابر قدرت برای تحریک یک عضله یا یک نورون است “

دوره بین فازی:

فازهای مثبت و منفی پالس الکتریکی را می توان بلافاصله یا با یک فاصله کوتاه بین آنها تنظیم کرد. این دوره بین فاز مثبت و منفی هر پالس الکتریکی رابط نامیده می شود و در میلی ثانیه  بیان می شود.

 

منابع :